Latarnia morska Czołpino

Latarnia Czołpino jest jedną z niewielu latarni, które są oddalone od skupisk ludzkich. Położona jest w odległości 1000 metrów od brzegu, pomiędzy miejscowościami Łeba i Rowy, w samym sercu Słowińskiego Parku Narodowego. Wznosi się na wysokość 25 metrów na wysokiej zalesionej wydmie (55 m n.p.m.).

Ze względu na swoje położenie wymaga od turystów półtorakilometrowego spaceru wśród dziko rosnącego lasu. Widok z tarasu latarni na przyrodę Słowińskiego Parku Narodowego (ruchome wydmy, przybrzeżne jeziora: Łebsko i Gardno oraz mierzeję oddzielającą jezioro Łebsko od morza) jest nagrodą dla tych, którzy poświęcą trochę wysiłku.

Latarnia morska Czołpino została wybudowana w latach 1872-75 – z cegły na podstawie kamiennej o średnicy 9 m. Początkowo w latarni zainstalowano optykę, która składała się z optyki Fresnela I klasy i lampy olejowej o pięciu koncentrycznych knotach, stanowiącej źródło światła, dopiero w latach trzydziestych XX w. została podłączona elektryczność. Latarnia została udostępniona do zwiedzania dopiero w latach 90 XX wieku, wcześniej cały czas była obiektem zamkniętym, dostępnym tylko dla osób obsługujących ją. Teren, na którym się znajdowała był terenem wojskowym, otoczonym zasiekami z drutu kolczastego i zabronione było nawet fotografowanie latarni pod groźbą aresztu i zarzutom szpiegostwa. Teraz latarnia to idealne miejsce na podziwianie przyrody w Słowińskim Parku Narodowym.

• Wysokość latarni: 25,2 m
• Wysokość światła: 75 m n.p.m.
• Zasięg światła: 21 Mm (ok. 40 km)
• Charakterystyka światła: P (2) (8s)
• Światło: 3 + 2 + 1 + 2 = 8 s.
• Położenie geograficzne: szerokość 54o 43′ 12″ N; długość 17o 14′ 37″ E

  Wstęp do latarni: płatny